خانه محصولات حساب کاربری ثبت نام

دانلود پاورپوینت اندازه گيري ثابتهاي فيزيكي وجداسازي، و شناسايي تركيبها (کد8056)

شناسه محصول و کد فایل : 8056

نوع فایل : Powerpoint پاورپوینت

قابل ویرایش تمامی اسلاید ها دارای اسلاید مستر برای ویرایش سریع و راحت تر

امکان باز کردن فایل در موبایل - لپ تاپ - کامپیوتر و ...

با یک خرید میتوانید بین 342000 پاورپینت ، 25 پاورپوینت را به مدت 7 روز دانلود کنید

هزینه فایل : ~~105000~~ : 54000 تومان

تماس با پشتیبانی 09164470871

توضیحات محصول دانلود پاورپوینت اندازه گيري ثابتهاي فيزيكي وجداسازي، و شناسايي تركيبها (کد8056)

دانلود پاورپوینت اندازه گیری ثابتهای فیزیکی وجداسازی، و شناسایی ترکیبها

عنوان قبلی : اندازه گیری ثابتهای فیزیکی و برخی روشهای جداسازی، تخلیص و شناسایی ترکیبها

عنوان های پاورپوینت :

اندازه گیری ثابتهای فیزیکی وجداسازی، و شناسایی ترکیبها

آزمایشگاه شیمی آلی 1

اندازه گیری ثابتهای فیزیکی و برخی روشهای جداسازی، تخلیص و شناسایی ترکیبها

تعیین دمای ذوب:

1- لوله تیل:

آماده کردن نمونه:

نقاط ذوب مخلوط ها:

دمای تقطیر و جوش:

تعیین نقطه جوش به روش میکرو

تقطیر:

تقطیر ساده:

رعایت نکات زیر در انجام تقطیر ضروری است.

تقطیر در فشار کم:

تقطیر به وسیله بخار آب:

تقطیر جزء به جزء:

استخراج:

کاربرد روشهای استخراج:

استخراج پیوسته:

تصعید:

تصعید جامدات:

تصعید بنزوئیک اسید:

تبلور:

تجزیه کیفی عنصری ترکیبات آلی:

آزمایش ذوب با سدیم (تکلیس با سدیم):

شناسایی هالوژنها:

بخش سوم

سنتز و بررسی عوامل موثر در انجام برخی واکنش ها

تهیه سیکلوهگزن (آب زدایی از سیکلوهگزانول):

روش آزمایش:

تهیه 1 و 2 دی برموسیکلوهگزان:

اکسایش سیکلو هگزن:

روش تهیه:

تهیه استانیلید ا استفاده از استیک اسید یخی:

شکل یک دستگاه بازروانی

تهیه پاراتولوئن سولفونات:

روش آزمایش

\n \n\n \n\n

\n\nقسمت ها و تکه های اتفاقی از فایل\n\n \n\n \n\nآزمایشگاه شیمی آلی 1\n\nاندازه گیری ثابتهای فیزیکی و برخی روشهای جداسازی، تخلیص و شناسایی ترکیبها\n\nتعیین دمای ذوب:\n\nدر اثر جذب انرژی، آرایش منظم ذرات در یک ترکیب جامد و بلوری به آرایش نامنظم(حالت مایع) تبدیل می شود. این عمل را ذوب می گویند.\n\n \n\nپدیده ذوب وقتی روی می دهد که انرژی گرمایی بر نیروهای بین ملکولی که ذرات را در حالت جامد نگه می دارند فایق آید.\n\nنقطه ذوب یک ترکیب دمایی است که در آن، جسم به صورت مایع در می آید.\n\n \n\n \n\nدر این دما فشار بخار مایع و فشار بخار جامد برابرند و دو فاز مایع و جامد در حال تعادل هستند.\n\nدمای ذوب یک جسم خالص در طول عمل ذوب ثابت می ماند.\n\n \n\n \n\nبه عبارت دیگر، اگر به مخلوط مایع و جامد یک جسم خالص گرما بدهیم، تا وقتی که تمام جامد به مایع تبدیل نشود، دمای جسم بالا نمی رود.\n\nو چنانچه گرم کردن متوقف شود، تا زمانی که تمامی مخلوط جامد نشده است، دما پائین نمی رود.\n\n \n\n \n\nبرخی از جامدات آلی در دمای ذوب شدن یا پیش از آن براثر گرما تجزیه می شوند.\n\nدر این صورت می توان به جای نقطه ذوب دمای تجزیه را به عنوان یک خاصیت فیزیکی مورد استفاده قرار داد.\n\nبعضی از مواد فشار بخار بالایی دارند، به طوری که در نقطه ذوب خود یا پیش از آن تصعید می شوند.\n\n \n\nدر این گونه موارد تعیین نقطه ذوب در لوله در بسته انجام می شود.\n\nبعضی مواد قبل از ذوب شدن حلال تبلور خود را از دست می دهند (عرق می کنند) در این حالت اولین قطره مایع دیده شده نقطه ذوب واقعی است.\n\n \n\nتعیین دمای ذوب:\n\nدمای ذوب را عمدتا به دو طریق زیر تعیین میکنند:\n\n1- لوله تیل\n\n2- دستگاههای اندازه گیری دقیق میکروسکوپی\n\n1- لوله تیل:\n\nوسیله ساده ای است که به سهولت قابل دسترسی است.\n\nلوله تیل به نحوی طراحی شده است که وقتی در آن روغن می ریزیم و لوله را گرم می کنیم، در آن تبادل گرمایی صورت می گیرد.\n\n \n\nبه نحوی که توزیع دما در سراسر روغن داخل لوله یکنواخت می شود.\n\nچنانچه لوله تیل در دسترس نباشد از یک بشر کوچک 50 یا 100 میلی لیتری می توان به عنوان حمام استفاده کرد.\n\n \n\nآماده کردن نمونه:\n\nمقدار کمی از ترکیب جامد را در هاون بسایید و به صورت پودر نرمی در آورید.\n\nیک لوله مویین به طول حدود 10 سانتیمتر بردارید و یک انتهای آن را با استفاده از شعله مسدود کنید.\n\n \n\n \n\nانتهای باز لوله را در توده نرم شده فرو کنید تا مقداری از آن داخل لوله شود.\n\nسپس ته لوله را چند بار آهسته روی میز بزنید تا تمام پودر در انتهای آن قرار گیرد.\n\n \n\n \n\nهمچنین می توانید یک لوله شیشه ای را که ابتدا و انتهای آن باز است به طور عمودی روی میز قرار دهید و لوله مویین را از سمت انتهای بسته در آن رها کنید.\n\nلوله مویین را به کمک یک نخ یا کش به دماسنج متصل کنید به طوری که انتهای لوله مویین و بخش جیوه ای دماسنج هم تراز شوند.\n\n \n\nاکنون دماسنج و لوله مویین را به کمک پایه و گیره در داخل حمام روغن قرار دهید.\n\nحمام را به آهستگی با شعله (چراغ بنسن) گرم کنید و دمای ابتدا و انتهای ذوب شدن را از روی درجات دماسنج با دقت بخوانید و یادداشت کنید.\n\n \n\n \n\n \n\nاگر دمای ذوب یک ترکیب شناخته شده نیست معمولا دو لوله مویین حاوی ترکیب آماده می کنند.\n\nبا لوله مویین اول نقطه ذوب را سریعا اندازه می گیرند.\n\n \n\nسپس دمای حمام را تا حدود 30 درجه کاهش می دهند و با استفاده از لوله مویین دوم نقطه ذوب را به آرامی و با دقت تعیین می کنند.\n\nاگر لوله مویین در دسترس نباشد با استفاده از یک لوله شیشه ای به قطر حدود 0.5 سانتی متر و طول 25 سانتی متر لوله مویین بسازید.\n\n \n\nنقاط ذوب مخلوط ها:\n\nدمای ذوب هر ماده بلوری خالص، یک خاصیت فیزیکی آن ماده است و می توان از آن برای شناسایی یک ترکیب استفاده کرد.\n\n \n\nبه طور کلی افزایش تدریجی و پی در پی ناخالصی به یک ماده خالص سبب می شود که به نسبت مقدار ناخالصی افزوده شده نقطه ذوب کاهش یابد.\n\nدمای تقطیر و جوش:\n\nفشار بخار مایعات، براثر گرم شدن آنها زیاد می شود تا حدی که فشار بخار مایع برابر فشار هوا می شود.\n\nدر این حالت جوشیدن مایع قابل رویت است. این دما را نقطه جوش یا دمای جوش می نامند.\n\n \n\nبا کاهش فشار، نقطه جوش نیز پایین می آید زیرا انرژی گرمایی کمتری برای برقراری تعادل بین فشار بخار مایع و فشار هوا (که کم شده است) لازم است.\n\nنقطه جوش در فشار یک اتمسفر را نقطه جوش عادی (نرمال) می گویند.\n\n \n\n \n\nفرایند تبخیر و سپس میعان مجدد یک مایع را تقطیر می گویند.\n\nاین روش برای جدا کردن مخلوط چند جزء که نقاط جوش متفاوتی دارند سودمند است.\n\n \n\nهمچنین یک روش اساسی برای تخلیص مایعات به شمار می آید.\n\nنقطه جوش مایع خالصی که در طول عمل تقطیر تجزیه نمی شود، دقیق و در تمام مدت جوش ثابت است.\n\n \n\n \n\nتعیین نقطه جوش (bp) با دو روش به آسانی امکان پذیر است.\n\nاستفاده از این دو روش به مقدار ماده موجود بستگی دارد.\n\n \n\nچنانچه مایع به مقدار کافی یا زیاد در دسترس باشد، نقطه جوش آن را می توان به روش تقطیر ساده و به کمک دماسنج تعیین کرد.\n\nدر صورتی که مقدار مایع کم باشد، از روش نقطه جوش میکرو استفاده می شود.\n\n \n\nتعیین نقطه جوش به روش میکرو:\n\nدر این روش از لوله آزمایشی به قطر داخلی 5 میلی متر و طول تقریبی 12 سانتیمتر استفاده می شود.\n\nمقداری از مایع مورد نظر (0.2 تا 0.5 میلی لیتر) را به وسیله پی پت یا قطره چکان به درون لول آزمایش می ریزیم.\n\n \n\n \n\nسپس لوله مویینی را که یک انتهای آن مسدود شده است به طور واژگون از انتهای باز آن به درون لوله می اندازیم.\n\nبعد این لوله را به وسیله نخ یا نوار لاستیکی به دماسنج می بندیم. همانگونه که در تعیین نقطه ذوب عمل کردیم. انتهای لوله و دماسنج باید در یک سطح باشند.\n\n \n\n \n\nاین مجموعه را در حمام روغن قرار می دهیم و به آرامی گرم می کنیم.\n\nپس از مدتی گرم کردن، جریان منظم و یکنواختی از حباب هوا از انتهای لوله مویین خارج می شود.\n\n \n\n \n\nدر این مرحله گرما را قطع می کنیم و ملاحظه می شود که جریان حباب هوا قطع می شود و سپس مقداری از مایع وارد لوله مویین می شود. در این لحظه عدد دماسنج را می خوانیم و ثبت می کنیم. این دما، نقطه جوش مایع است.\n\n \n\n \n\nدر تعین نقطه جوش به روش میکرو مشکلاتی به شرح زیر پیش می آید:\n\nچون مقدار مایع اندک است، در صورت افزایش ناگهانی گرما احتمال بخار شدن آن وجود دارد، و یا اینکه ممکن است نقطه جوش به دست آمده بیشتر از مقدار واقعی باشد.\n\n \n\nاگر گرم کردن کافی نباشد، در نزدیکی نقطه جوش، در صورت گرما، ممکن است مایع از لوله آزمایش، وارد لوله مویین شود، زیرا در این لحظه فشار بخار مایع پایینتر از فشار هواست. نقطه جوش به دست آمده در این روش به علت تجربه ناکافی آزمایش کننده و خطای چشم، تقریبی، و غالبا کمتر از مقدار واقعی است.\n\n \n\nتقطیر:\n\nتبخیر یک مایع و سپس میعان بخار براثر سرما و جمع آوری قطرات حاصل در ظرف دیگر را تقطیر می گویند.\n\nبرای جداسازی و تخلیص مایعات چهار نوع تقطیر در آزمایشگاه مورد استفاده قرار می گیرد:\n\n \n\nتقطیر ساده\n\nتقطیر در فشار کم\n\nتقطیر به وسیله بخار آب\n\nتقطیر جزء به جزء\n\n \n\nتقطیر ساده:\n\nوجود ناخالصیهای غیر فرار در مایع سبب کاهش فشار بخار مایع می شود.\n\nزیرا وجود جزء غیر فرار به مقدار زیاد، غلظت جزء اصلی فرار را پائین می آورد و قابلیت تبخیر مایع کم می شود.\n\n \n\nاین جزء پس از تقطیر در باقیمانده تقطیر باقی می ماند.\n\nچنانچه مخلوطی از دو یا چند مایع داشته باشیم، که دمای جوش آنها به حد کافی با هم متفاوت باشند جدا کردن آنها از طریق تقطیر ساده امکان پذیر است و ابتدا مایعی که نقطه جوش کمتری دارد تقطیر می شود.\n\n \n\nرعایت نکات زیر در انجام تقطیر ضروری است.\n\nحجم مایع تقطیر شدنی، نباید، از دوسوم حجم بالون بیشتر باشد.\n\nانداختن چند عدد سنگ جوش (دو یا سه عدد) در بالون تقطیر، به منظور توزیع یکنواخت گرما و جلوگیری از پریدن مایع\n\n \n\nمخزن جیوه دماسنج باید پایینتر از شاخه جانبی رابط در محل جریان بخارها قرار گیرد، تا نقطه جوش یک مایع به درستی تعیین شود.\n\nاتصال صحیح لوله ورود و خروج آب به مبرد.\n\n \n\n \n\nبرای گرم کردن، معمولا حمام های روغن یا وسایل گرم کننده الکتریکی ارجحیت دارند. ولی چنانچه از شعله استفاده می شود، باید توجه داشته با گذاشتن یک توری فلزی روی سه پایه و زیر بالون، شعله چراغ گاز، پخش شده به تمام نقاط بالن اتصال یابد تا بدین وسیله از گرم شدن موضعی بالن جلوگیری شود.\n\n \n\n \n\nباید محل ارتباط و تماس شیشه آلات را با گریس یا وازلین روغنکاری کرد. این امر برای اجتناب از چسبندگی و قفل شدن وسایل شیشه ای بر اثر گرما ضروری است.\n\n \n\n \n\n \n\nاز بالنهای تقطیر بزرگ نباید استفاده کرد، زیرا بالن بزرگ سبب از بین رفتن مایع می شود.\n\nقبل از انجام تقطیر، ترکیب مورد نظر را در بالن تقطیر می ریزیم و آن را توزین می کنیم و بعد از عمل تقطیر نیز مجددا بالن را وزن می کنیم. به این ترتیب مقدار مایع تقطیر شده مشخص می شود.\n\n \n\nانتخاب مبرد به نوع تقطیر، سرعت تقطیر و نقطه جوش مایع مورد نظر بستگی دارد.\n\nسرعت تقطیر مناسب (تنظیم دمای لازم) یک تا دو قطره در هر ثانیه است.\n\nبالن تقطیر را هیچگاه نباید تا خشک شدن کامل گرم کرد.\n\n \n\nتقطیر در فشار کم:\n\nدر بسیاری از موارد، نقطه جوش در فشار معمولی زیاد است و ممکن است ترکیب مورد نظر، در دمایی پایینتر از نقطه جوش خود یا در دمای جوش، تجزیه یا اکسید شود یا نوآرایی یابد.\n\n \n\nدر چنین مواردی مایع را در فشار کمتر از فشار جو تقطیر می کنند. معمولا ترکیباتی را که نقطه جوش آنها از حدود 180درجه سانتیگراد بیشتر است در فشار کم تقطیر می کنند. برای مثال اگر نقطه جوش یک ترکیب در فشار 760 میلی متر جیوه 20درجه سانتیگراد باشد، نقطه جوش آن در فشار 20 میلی متر جیوه حدود 90درجه سانتیگراد است.\n\n \n\n \n\nبرای کم کردن فشار، معمولا از خرطوم آبی یا پمپ روغنی استفاده می شود. مقدار کاهش فشار در هر یک از دو وسیله، به شرایط و مشخصات دستگاه تقطیر بستگی دارد.\n\n \n\nنکات زیر در این روش تقطیر باید دقیقا مورد توجه قرار گیرد:\n\nرعایت تمام موارد ذکر شده در مورد تقطیر ساده\n\nبه جای سنگ جوش می توان از یک لوله مویین استفاده کرد.\n\n \n\n \n\nاین لوله مویین را می توان با گرم کردن یک لوله شیشه ای روی شعله و کشیدن آن تهیه کرد (نظیر آماده کردن لوله مویین برای نقطه ذوب) و با استفاده از یک رابط در بالن تقطیر قرار داد. از راه لوله مویین نه تنها هوا، بلکه در موارد لزوم، می توان یک گاز بی اثر (نظیر نیتروژن یا هلیوم) را نیز وارد دستگاه کرد.\n\n \n\nگاهی می توان به جای لوله مویین از یک همزن مغناطیسی استفاده کرد.\n\nاستفاده از یک تله جهت مقابله با شکستن خلا (تقلیل فشار) یا جلوگیری از ایجاد مکش معکوس و اجتناب از وارد شدن آب از طریق خرطوم آبی به درون دستگاه تقطیر، ضروری است.\n\n \n\n \n\nچنانچه مایع مخلوطی از چند جزء باشد، می توان از رابطهایی که به چند بالن متصل می شوند(رابط عنکبوتی) استفاده کرد.\n\nچنانچه در حین عمل، دستگاه خلا از کار بیفتد، فورا باید منبع گرما را خاموش و لوله یا بست رابط بین تله و خلا (بمب یا خرطوم آبی) را باز کرد تا از مکش معکوس و ورد آب به بالن دریافت کننده جلوگیری شود.\n\n \n\nدر پایان تقطیر، ابتدا منبع گرما را خاموش، سپس لوله خلا را از دستگاه جدا می کنیم و بعد شیر آب را می بندیم.\n\n \n\n \n\nتقطیر به وسیله بخار آب:\n\nمی دانیم که مجموع دو مایع مخلوط نشدنی، از هر کدام از دو مایع، به صورت تنها(مجزا) در دمای پایینتری می جوشد. چنانچه یکی از دو مایع آب باشد و عمل تقطیر انجام شود، آن را تقطیر همراه با بخار آب می گویند.\n\n \n\nبنابراین مایع مورد نظر، زیر 100درجه سانتیگراد تقطیر می شود. بدین ترتیب، یک ترکیب که در آب بسیار نامحلول است، به صورت مخلوط با آب، تقطیر می شود و موادی را که جوش آنها خیلی بالاتر از 100 درجه سانتیگراد است، به راحتی می توان تقطیر کرد.\n\n \n\nتقطیر جزء به جزء:\n\nچنانچه تفاوت نقاط جوش اجزای موجود در مخلوط زیاد نباشد، از طریق تقطیر ساده نمی توان اجزا را جدا کرد. در این گونه موارد، از روش تقطیر جزء به جزء استفاده می شود. در این روش، یک ستون تقطیر بین بالن تقطیر و مبرد قرار می گیرد.\n\n \n\nدر طول این ستون، چندین بار عمل تبدیل بخار به مایع انجام می شود و در هر بار بخار از ترکیبی که دارای نقطه جوش کمتری است غنی می شود. وقتی بخار به انتهای ستون می رسد و وارد مبرد می شود، فقط بخارات یک جزء (نقطه جوش کمتر) است که در اثر میعان به قطرات مایع تبدیل می شود.\n\n \n\nاستخراج:\n\nمفاهیم پیش نیاز:\n\nانتقال یا جدا کردن یک ترکیب از یک حلال توسط حلال امتزاج ناپذیر دیگر را استخراج می گویند.\n\n \n\nدر صورتی که محلولی را (جسم A در حلال (1)) با حلال مخلوط نشدنی (حلال (2)) در یک قیف جدا کننده بریزیم و به آرامی تکان می دهیم، مقداری از جسم A به درون حلال (2) وارد می شود. پس از جدا شدن دو لایه، حالت تعادل برای جسم A (از نظر مقدار) ایجاد می شود. این تعادل به یک ثابت تعادل (K) بستگی دارد که آن را ضریب توزیع یا ثابت جدا شدن می نامند.\n\n \n\n \n\nو از رابطه زیر بدست می آورند.\n\nC2\n\nC1\n\nدر این رابطه C1 و C2 غلظت جسم A در حالت تعادل در حلال های (1) و (2) هستند.\n\n \n\nاین رابطه مستقل از غلظت کلی ماده و مقادیر حلال های مذکور و تابع نوع جسم حلال و غلظت موثر در هر فاز است.\n\n \n\n \n\nفرض کنید 5 گرم جسم آلی، A، در 100 میلی لیتر آب (حلال1) حل شده است و می خواهیم آن را با 150 میلی لیتر اتر (حلال2) استخراج کنیم.\n\nچنانچه 10=K باشد، می خواهیم ببینیم آیا بهتر است استخراج را سه بار و هر بار با 50 میلی لیتر اتر، یا تنها یکبار به وسیله 250 میلی لیتر اتر، انجام دهیم؟\n\n \n\n \n\n \n\nاگر مقدرا ماده ای که پس از استخراج در لایه آبی باقی می ماندx فرض شود داریم:\n\n \n\n \n\n0.12=0.02-0.14 گرم مقدار جسم در لایه اتری پس از سومین استخراج\n\n4.98=0.12+0.69+4.17 گرم مقدار جسم در مجموع سه بار استخراج به وسیله اتر\n\n \n\nاما اگرعمل استخراج را یکبار با 150 میلی لیتر اتر انجام دهیم:\n\n4.69 گرم مقدار جسم استخراج شده به وسیله اتر است.\n\n \n\nکاربرد روشهای استخراج:\n\nاستخراج یکی از مهمترین و سودمندترین روشهای جداسازی و تخلیص مواد است.\n\n \n\nاین روش قدیمی در زندگی روزمره نیز مورد استفاده قرار می گیرد. برای مثال، تهیه چای از برگ چای و آب جوش یا تهیه قهوه از دانه های خرد شده قهوه، دو نمونه از فرایند استخراج از یک مخلوط جامد به وسیله یک حلال گرم(آب جوش) است.\n\n \n\n \n\nمعمولا با توجه به ماهیت ترکیبها آنها را با یکی از سه دسته حلال زیر استخراج می کنند:\n\nاستخراج ترکیبات به وسیله آب:\n\nاز این روش برای جداسازی موادی که تا حدود زیادی قطبی هستند، نظیر نمک معدنی اسیدهای قوی، بازهای قوی، الکلها، اسیدهای کربوکسیلیک و بعضی آمینها استفاده می شود.\n\n \n\nاستخراج به وسیله محلول اسیدی رقیق معمولا هیدروکلریک اسید 5 تا 10 درصد:\n\nاز این برای محلول قلیایی، مثل آمینهای آلی استفاده می شود. آمین به نمک اسید تبدیل می شود که محلول در آب است.\n\n \n\n \n\nاستخراج به وسیله محلول بازی رقیق: معمولا محلول سدیم بی کربنات 5 درصد:\n\nاین محلول برای استخراج اسیدهای آلی به کار می رود.\n\n \n\nبرای مثال، در تهیه استرها، کربوکسیلیک اسید وارد عمل نشده(اضافی) را به وسیله محلول سدیم بی کربنات به نمک اسید که محلول در آب است تبدیل می کنند که می توان آن را با آب استخراج کرد.\n\nبرای بازیابی اسید، لازم است محلول آبی نمک را اسیدی کنیم.\n\n \n\n \n\nجدا کردن سوسپانسیونها:\n\nبرای جدا کردن ترکیبات آلی از محلول آبی یا سوسپانسیونها به این محلول حلال آلی(یا حلالهای آلی) غیر قابل اختلاط با آب اضافه می کنند. در نتیجه، ترکیب آلی به حلال آلی منتقل شده و از لایه آبی جدا می شود.\n\n \n\nجداسازی مایع – جامد:\n\nاز راه صاف کردن و بعد خالص کردن بلورها به روش تبلور انجام می شود.\n\n \n\n \n\nجداسازی مایع – مایع:\n\nبرای جداکردن دو مایع مخلوط نشدنی معمولا آنها را در قیف جدا کننده می ریزند تا دو لایه از یکدیگر تفکیک شود و سپس با باز کردن شیر و قیف، آنها را جدا می کنند. معمولا این روش برای استخراج و انتقال ترکیبات از حلالی به حلال دیگر انجام می شود.\n\n \n\n \n\nاستخراج بنزوئیک اسید:\n\nیک گرم بنزوئیک اسید را در 10 میلی لیتر کلروفرم حل کنید. محلول را در یک قیف جدا کننده (دکانتور) بریزید و به آن 10 میلی لیتر محلول سود 10 درصد اضافه کنید.\n\nدر قیف را ببندید و با رعایت نکاتی که ذکر شد، بنزوئیک اسید محلول در کلروفرم را به وسیله سود استخراج کنید.\n\n \n\nبعد از تکان دادن به مقدار کافی، قیف را روی حلقه جای قیف که به پایه وصل شده است قرار دهید تا دو لایه از هم جدا شوند، در قیف را باز کنید و لایه زیرین (کلروفرم) را در ظرفی (ارلن مایر یا بشر) بریزید لایه بالایی را نیز در ظرفی ریخته کنار بگذارید.\n\n \n\n \n\nلایه کلروفرمی را دوباره به قیف جدا کننده منتقل کنید و دوبار دیگر، هر بار با 10 میلی لیتر محلول سود 10% استخراج کنید. لایه بالایی جدید را به ظرفی که لایه بالایی قبلی را ریخته اید اضافه کنید.\n\nواکنشی را که در لایه آبی صورت گرفته است بنویسید.\n\nPhCOOH + NaOH PhCOONa + H2O\n\n \n\nبه لایه آبی حدود 25 میلی لیتر محلول هیدروکلریک اسید 20% اضافه کنید تا pH محلول حاصل، اسیدی شود (کاغذ تورنسل).\n\nدر این حالت، رسوب سفید رنگی ظاهر می شود. این رسوب بلوری سفید رنگ چیست؟ بنزوئیک اسید\n\n \n\nآن را صاف کنید و با کمی آب سرد بشویید و برای آزمایش تبلور نگه دارید.\n\nفرمول واکنش و محصول حاصل از افزایش اسید را بنویسید.\n\nPhCOONa + HCl PhCOOH + NaCl\n\n \n\nامولسیون، تعلیق، کلوییدی یک مایع در مایع دیگر است.\n\nبرای از بین بردن حالت امولسیونی (شکست امولسیون) چندین راه وجود دارد:\n\nافزودن مقدار کمی از مواد پاک کننده محلول در آب، رهایی مولکولهای آبی را آسان می کند.\n\n \n\nاگر یکی از فازها آب باشد، جهت شکستن امولسیون، می توان از محلول آبی سیر شده سدیم کلرید استفاده کرد. این محلول سبب افزایش قطبیت فاز آبی و فاز آلی به راحتی از فاز آبی جدا می شود.\n\n \n\n \n\nصاف کردن به طریقه معمولی نیز باعث جداسازی ذرات صمغی و قیر مانند و در نتیجه، شکستن امولسیون آسان می شود.\n\nقیف جدا کننده را به آرامی تکان می دهیم تا به هم پیوستگی ذرات یکسان مختل شود و آنها از هم جدا شوند.\n\n \n\nچنانچه با اجرای این چهار روش توفیقی در شکستن امولسیون حاصل نشود باید از راه صبر کردن و صرف وقت زیاد استفاده کرد.\n\n \n\nاستخراج پیوسته:\n\nوقتی انحلال پذیری یک ترکیب آلی در آب بیشتر از حلال آلی باشد.\n\n \n\nیعنی ضریب توزیع بین حلال آلی و آب کوچک باشد، در این صورت برای استخراج آن، مقادیر زیاد حلال آلی لازم است. برای اجتناب از مصرف زیاد حلال و همچنین صرف وقت زیاد، از استخراج پیوسته مایع، مایع استفاده می شود.\n\n \n\nتصعید:\n\n \n\nفشار بخار یک ماده جامد با دما تغییر می کند.\n\nبه همین دلیل، بعضی ترکیبات جامد بدون اینکه از فاز مایع عبور کنند به آسانی و مستقیما به بخار تبدیل می شوند. این فرایند، تصعید نامیده می شود.\n\n \n\nچون بخار را می توان دوباره جامد کرد از این تبدیل می توان به عنوان روشی برای تخلیص مواد استفاده کرد. عمل تخلیص وقتی به خوبی انجام پذیر است که فشار بخار ناخالصیها مشخصا کمتر از فشار بخار ماده تصعید شدنی باشد.\n\nتصعید جامدات:\n\nتصعید خاصیتی است که معمولا در مواد نسبتا غیر قطبی با ساختمان بسیار متقارن دیده می شود.\n\nترکیبات متقارن، غالبا نقطه ذوب و فشار بخار بالایی دارند.\n\n \n\nتبخیر پذیری آسان این مواد از سطح جامد را معلول ضعیف بودن نیروهای بین مولکولی می دانند.\n\n \n\nتصعید بنزوئیک اسید:\n\nساده ترین وسیله برای تصعید، یک کپسول چینی یا یک شیشه ساعت (پیرکس) است. مقداری از جسم را در وسط شیشه ساعت می ریزیم و روی آن را با یک کاغذ صافی هم قطر با شیشه ساعت، که در وسط آن سوراخ کوچکی ایجاد کرده ایم می پوشانیم و یک قیف را به طور واژگون روی کاغذ قرار دهیم.\n\n \n\nانتهای قیف را با پنبه مسدود کنیم سپس شیشه ساعت را به ملایمت گرم می کنیم. بهتر است برای گرم کردن از حمام بخار استفاده شود. چنانچه حمام بخار در دسترس نبود، بشری را که قطر دهانه آن متناسب با قطر شیشه ساعت باشد تا دوسوم حجم از آب پر کنید و شیشه ساعت و قیف را روی آن بگذارید و آب را به ملایمت گرم کنید.\n\n \n\nتبلور:\n\nتبلور یکی از بهترین روشهای تخلیص اجسام جامد است\n\nروش عمومی تبلور عبارت است از حل کردن جسم در حلال مناسب به کمک گرما و تهیه محلول سیر شده جسم.\n\n \n\nصاف کردن سریع محلول گرم.\n\nسرد کردن تدریجی محلول صاف شده به منظور راسب کردن جسم به شکل بلور.\n\nصاف کردن و شستن بلورها با حلال سرد و خشک کردن آنها و بالاخره تعیین نقطه ذوب بلور.\n\n \n\n \n\nانتخاب حلال مناسب:\n\nانتخاب حلال مناسب نکته اساسی و مهم در عمل تبلور محسوب می شود. حلال مناسب حلالی است که در دمای معمولی جسم را به مقدار جزئی در خود حل کند، ولی در گرما و به ویژه در دمای جوش، این انحلال به آسانی صورت گیرد.\n\n \n\nعامل دیگر در انتخاب حلال مناسب، توجه به قطبیت آن است که با توجه به ساختمان ماده مورد نظر انتخاب می شود.\n\nزیرا ترکیبات قطبی در حلالهای قطبی و ترکیبات غیر قطبی در حلالهای غیر قطبی حل می شوند.\n\n \n\n \n\nبه هنگام انتخاب حلال مناسب برای تبلور، به نکات زیر توجه کنید:\n\n \n\nحلال در دمای معمولی (دمای آزمایشگاه) نباید ترکیب را حل کند، اما در نقطه جوش خود باید حداکثر ترکیب یا تمام آن را در خود حل کند.\n\n \n\nنقطه جوش حلال نباید از نقطه ذوب ترکیب مورد نظر بیشتر باشد. زیرا در این صورت، پیش از اینکه دمای حلال به نقطه جوش آن برسد، جسم در حلال ذوب می شود. (در پدیده تبلور، جسم باید در حلال حل شود).\n\n \n\n \n\nحلال و جسم حل شده نباید با هم واکنش بدهند.\n\nتا حد امکان نقطه جوش حلال پایین باشد تا به آسانی تبخیر شود.\n\n \n\nمراحل متوالی زیر، پس از انحلال جسم جامد در حلال باید اجرا شود:\n\nچنانچه محلول به شدت رنگی و یا ناخالص باشد، گرم کردن را قطع کنید پس از اینکه محلول، اندکی خنک شد، کمی پودر زغال به آن اضافه کنید. زغال به دلیل دارا بودن سطح فعال زیاد می تواند ناخالصیها و رنگ را به خود جذب کند. سپس مجددا محلول را گرم کنید.\n\n \n\n \n\nبه منظور جداسازی ناخالصیهای نامحلول، محلول را گرم و صاف کنید.\n\nبرای اینکه بلورها پدیدار شوند محلول صاف شده را به تدریج سرد کنید.\n\n \n\nبلورها را به وسیله صاف کردن جدا کنید.\n\nبلورها را با مقدرا کمی حلال سرد بشویید.\n\nبلورها را خشک کنید.\n\n \n\n \n\nدر تبلور، برای ظاهر شدن از چند روش استفاده می شود:\n\n \n\nیک میله شیشه ای (همزن) را از سطح مایع و کنار آن به جدار ظرف بسایید(خراش دهید). حرکت میله باید به صورت عمودی و سریع باشد. به نظر می رسد که با عمل سایش، به مولکولهای جسم انرژی داده می شود و این انرژی باعث نزدیک شدن مولکولها به یکدیگر می شود و به این ترتیب، تشکیل هسته اولیه آسان می شود.\n\n \n\nظرف حاوی محلول را به وسیله قراردادن آن در حمام آب و یخ یا در یخچال سرد کنید.\n\nیک تکه از بلور ترکیب را به عنوان هسته اولیه در ارلن مایر بیندازید این عمل را بذرافشانی و تکه بلور را بذر می نامند.\n\nتجزیه کیفی عنصری ترکیبات آلی:\n\nمعمولا ترکیبات آلی عمدتا از کربن و هیدروژن تشکیل شده اند.\n\nاما در ساختار بعضی از ترکیبات، عناصری نظیر اکسیژن، نیتروژن، گوگرد، هالوژنها(x) و غیره وجود دارند.\n\n \n\nبرای اکسیژن، آزمایش ساده و دقیقی در دست نیست.\n\nچنانچه ترکیب آلی را با سدیم ذوب کنیم، N و S و X به نمکهای سدیم قابل حل در آب، تبدیل می شوند و سپس با واکنشگرهای ویژه مورد شناسایی قرار می گیرند.\n\n \n\nآزمایش ذوب با سدیم (تکلیس با سدیم):\n\nدر یک لوله آزمایش پیرکس کاملا تمیز و خشک یک تکه کوچک سدیم (حدود 5 میلی متر یا به اندازه دانه عدس) بیندازید لوله را با گیره چوبی بگیرید و با استفاده از عینک ایمنی انتهای لوله را روی شعله چراغ گاز گرم کنید تا بخارات سفید از آن متصاعد شود.\n\n \n\nلوله را از شعله دور کنید و حدود 10 میلی گرم از ترکیب آلی را، و در صورتی که ترکیب مایع است حدود 4 قطره از آن را، درون لوله آزمایش، دقیقا بر روی سدیم، بریزید و آن را به مدت دو دقیقه گرم کنید.\n\n \n\n \n\nسپس لوله را از شعله دور کنید و 10 میلی گرم دیگر ترکیب آلی به آن اضافه کنید و دوباره انتهای لوله را گرم کنید.\n\nغالبا رنگ سرخی در ته لوله مشاهده می شود. اکنون لوله را بگذارید سرد شود.\n\n \n\nحدود 1.5 میلی لیتر اتانول به آن اضافه کنید تا بدین ترتیب سدیم اضافی حذف شود. از افزایش الکل بیشتر، اجتناب کنید. لوله آزمایش را کمی گرم کنید و به کمک یک همزن شیشه ای محتویات آن را با 20-15 میلی لیتر آب مقطر بشویید و به بشر کوچکی منتقل کنید.\n\n \n\n \n\nسپس آن را گرم کنید تا بجوشد و محلول جوشان را صاف کنید.\n\nمحلول صاف شده شامل یونهایی از عناصر موجود در نمونه است که هر کدام را با واکنشگر یا معرف ویژه ای تشخیص می دهیم.\n\n \n\n \n\nفرمول واکنش سدیم با یک ترکیب آلی حاوی N, S وCl را بنویسید؟\n\nیک میلی لیتر از محلول اولیه را با استفاده از استیک اسید اسیدی کنید (pH اسیدی با کاغذ تورنسل کنترل شود).\n\n \n\n \n\n \n\nسپس چند قطره محلول سرب استات (5%) به آن افزوده و به هم بزنید. تشکیل رسوب قهوه ای مایل به سیاه موید وجود گوگرد در ترکیب است.\n\nفرمول واکنش فوق را بنویسید؟\n\n \n\nبه 2 میلی لیتر از محلول اولیه، حدود 5-3 قطره محلول سدیم نیتروپروسیات تازه تهیه شده اضافه کنید.\n\nرنگ ارغوانی مایل به بنفش موید وجود گوگرد در ترکیب است. این ترکیب پایدار نیست و کمپلکس پس از مدتی تجزیه می شود.\n\n[Fe(CN)SNO]Na2 + NaS Na4[Fe(CN)5SNO]\n\n \n\nبه دو میلی لیتر از محلول اولیه چهار قطره محلول سیر شده فروآمونیوم سولفات و چهار قطره محلول پتاسیم فلوئورید 30% بیفزایید. مخلوط را حدود 45 ثانیه به آرامی گرم کنید و بجوشانید. سپس آنرا با محلول سولفوریک اسید 30% اسیدی کنید (pH اسیدی با کاغذ تورنسل کنترل شود).\n\n \n\nاز افزایش اسید به مقدار بیش از حد لازم اجتناب کنید. ایجاد رسوب پتاسیم فروفری سیانید آبی رنگ (آبی پروس)، موید وجود نیتروژن در ترکیب است. چنانچه رسوب آبی مشخص نباشد، اگر محلول آبی یا آبی مایل به سبز است، آن را صاف کنید. اگر روی کاغذ صافی، آبی رنگ باشد، با اینکه جواب ضعیفی است ولی وجود نیتروژن مثبت تلقی می شود.\n\n \n\nشناسایی هالوژنها:\n\n2 میلی لیتر از محلول اولیه را با اضافه کردن تدریجی نیتریک اسید و کنترل با کاغذ تورنسل یا لیتموس اسیدی کنید و محلول را برای 5-3 دقیقه بجوشانید تا عاری از هیدروژن سولفید و هیدروژن سیانید شود.\n\n \n\nپس از سرد شدن محلول، به آن، چند قطره محلول نقره نیترات (5%) بیفزایید. تشکیل رسوب سنگین و لخته ای نقره هالید موید وجود هالوژن (کلر، برم، ید) است. کدورت جزئیت، معلول وجود عنصر هالوژن در ترکیب نیست.\n\n \n\n \n\nزیرا ممکن است دلیل آن وجود مقدار بسیار جزئی هالوژن، به صورت ناخالصی باشد.\n\nبا توجه به رنگ رسوب می توان نوع هالوژن را معین کرد (AgCl سفید، AgBr زرد کمرنگ، Agl زرد).\n\n \n\n \n\nنقره هالیدها در برابر نور تغییر رنگ می دهند و کدر می شوند. بنابراین، تنها در موردی که کلر، تنها هالوژن موجود باشد می توان حضور مسلم آن را از روی رسوب سفید رنگ شناسایی کرد. چنانچه هر یک از دو هالوژن دیگر و یا هر دوی آنها موجود باشد، تشخیص دشوار است و باید از آزمایشهای دیگر نیز کمک گرفت، تا شناسایی دقیق میسر شود. بنابراین، این آزمایش، یک روش کلی برای تشخیص هالوژنها محسوب می شود.\n\n \n\nبخش سوم\n\nسنتز و بررسی عوامل موثر در انجام برخی واکنش ها\n\nتهیه سیکلوهگزن (آب زدایی از سیکلوهگزانول):\n\n \n\nزمان: 3 ساعت\n\nمواد: سیکلوهگزانول، فسفریک اسید 95%\n\nاحتیاط: فسفریک اسید یک اسید قوی است. از تماس آن با پوست بدن اجتناب کنید.\n\nخطر : سیکلوهگزن قابل اشتعال است!\n\nروش آزمایش:\n\nدر یک بالن ته گرد (100 میلی لیتر)، 0.2 مول (21.2 میلی لیتر یا 20 گرم) سیکلوهگزانول ریخته، 5 میلی لیتر سولفوریک اسید غلیظ به آرامی به آن اضافه کنید و کاملا مخلوط نمایید.\n\nچند دانه سنگ جوش در بالن بیندازید و دستگاه تقطیر را سوار کنید.\n\n \n\nظرف دریافت کننده را در حمام آب و یخ قرار دهید.\n\nبالن را آهسته به وسیله شعله حرارت دهید، پخش شعله باید در حدود مخلوط واکنش باشد. دمای تقطیر باید در حدود 100درجه سانیگراد باشد و تقطیر آهسته صورت گیرد. (حدود دو قطره در ثانیه)\n\n \n\n \n\nسیکلوهگزن با مقدرای آب تقطیر می شود هنگامی که تقطیر سیکلوهگزن متوقف شد، تقطیر را خاتمه دهید و شعله را خاموش کنید.\n\nنشانه پایان تقطیر سیکلوهگزن، خروج قطرات زلال و شفاف است (وقتی مایع باقی مانده در بالن به حدود 5 میلی لیتر رسید، تقطیر را متوقف کنید).\n\n \n\nمایع تقطیر شده را در یک قیف جدا کننده بریزید و به آن 10 میلی لیتر محلول سدیم هیدروکسید 10% اضافه کنید و تکان دهید. پس از مدتی لایه آبی را جدا کنید و لایه آلی را در یک ارلن مایر 100-50 میلی لیتری بریزید و به آن حدود 2-1 گرم سدیم سولفات خشک (بدون آب) بیفزایید.\n\n \n\n \n\n \n\nچند دقیقه ظرف را تکان دهید و بعد مایع را در یک بالن تقطیر کاملا خشک و تمیز صاف، و این مایع را تقطیر کنید.\n\nسیکلوهگزن خالص در دمای 83-80 می جوشد. ظرف دریاف کننده را که قبلا وزن آن را تعیین کرده اید، برای جمع آوری آن آماده کنید.\n\n \n\nپس از پایان تقطیر، محصول را توزین و در ظرف دربسته و تمیز، برای واکنشهای بعدی، نگه دارید با توجه به نکات زیر گزارش کار خود را تنظیم کنید و تحویل دهید.\n\n \n\n \n\nبازده نظری واکنش را محاسبه کنید.\n\nبازده عملی واکنش را محاسبه کنید.\n\nمکانیزم واکنش را بنویسید.\n\n \n\n \n\nآیا در این واکنش امکان تشکیل محصول یا محصولات دیگری وجود دارد.\n\nچنانچه ضمن انجام این سنتز با مورد یا موارد دشوار و سئوال برانگیز برخورد کردید آنها را ذکر کنید.\n\n \n\nخودآزمایی 1\n\nاستخراج با سدیم هیدروکسید10% در طول این سنتز به چه منظوری انجام می شود. چنانچه واکنشی صورت می گیرد آن را بنویسید.\n\n \n\nخودآزمایی 2\n\nچنانچه از 4-متیل 2-پنتانول آب زدایی می کنید محصول یامحصولات واکنش را بنویسید. اگر چند محصول به دست آید دلیل تشکیل چند محصول را ذکر کنید.\n\nخودآزمایی 3\n\nآیا برای تشکیل 1- بوتن از 1- بوتانول مکانیسمE1 ممکن است.\n\n \n\nتهیه 1 و 2 دی برموسیکلوهگزان:\n\nزمان: 45 دقیقه\n\nمواد: سیکلو هگزن٬ محلول برم در تتراکلرید کربن ٬ سیکلو هگزان ٬ بنزن یا تولوئن\n\n \n\nروش آزمایش:\n\nبه 2 میلی لیتر از محلول 2% برم در کربن تتراکلرید 3 قطره سیکلوهگزن تقطیر شده اضافه کنید.\n\nزایل شدن سریع رنگ برم معلول انجام واکنش بین برم وپیوند دو گانه است.\n\n \n\n \n\nاین واکنش را با سیکلوهگزان تکرار کنید و نتیجه مشاهدات را بنویسید.\n\nاین واکنش را با سیکلوهگزانول انجام دهید و نتیجه مشاهدات را بنویسید.\n\nاین واکنش را با بنزن و تولوئن انجام دهید و نتیجه مشاهدات را بنویسید.\n\n \n\nاکسایش سیکلو هگزن:\n\nزمان: 2.5 ساعت\n\nمواد: سیکلو هگزن٬ سولفوریک اسید٬ سدیم دی کرومات\n\nاحتیاط: سولفوریک اسید یک اسید قوی است. از تماس آن با پوست بدن اجتناب کنید.\n\nخطر : سیکلوهگزن قابل اشتعال است!\n\n \n\nروش تهیه:\n\n15 میلی لیتر آب را در یک ارلن مایر 250 میلی لیتری بریزید.\n\nسپس 15 میلی لیتر سولفوریک اسید غلیظ به آن اضافه کنید. مخلوط را در حمام یخ قرار دهید تا سرد شود.\n\n \n\nوقتی دمای آن به حدود دمای اتاق رسید ٬ 5 میلی لیتر سیکلو هگزن را به مخلوط بیفزایید. و به شدت آن را تکان دهید. دمای مخلوط واکنش باید حدود 35 باشد.\n\nاکنون محلول سدیم دی کرومات( 4 گرم در 6 میلی لیتر آب) را به آرامی و قطره قطره به محتوی ارلن مایر اضافه کنید.\n\n \n\n \n\nمرتب ارلن مایر را تکان دهید.\n\nدر تمام مدت افزودن سدیم دی کرومات دمای مخلوط واکنش را حدود 40-50 درجه باشد.\n\nمخلوط واکنش را به مدت 5-10 دقیقه گرم کنید. تا دما به حدود 80-90 برسد.\n\n \n\nپس از خاتمه گرم کردن واکنش انجام می شود و رنگ محلول از نارنجی به سبز تیره تغییر می کند.\n\nمخلوط را ده دقیقه در حمام یخ و نمک سرد کنید و در طول این مدت گاهی آن را خوب تکان دهید و مخلوط کنید.\n\nاسید آلی راسب شده را روی قیف بئخنر صاف کنید.\n\n \n\n \n\nآدپیک اسید ناخالص را در کمترین مقدار آب متبلور کنید.\n\nبا 5 میلی لیتر آب تبلور را شروع کنید. و در مرحله جوشاندن هر بار 0.5 میلی لیتر آب اضافه کنید تا تمام اسید حل شود.\n\n \n\nمحلول را در ظرف یخ قرار دهید تا شروع به رسوب کردن بکند.\n\nبلور ها را با استفاده از قیف بوخنر صاف کرده و خشک کنید.\n\n \n\n \n\nبازده نظری و عملی واکنش را محاسبه کنید.\n\nنقطه ذوب محصول را تعیین کنید.\n\nمکانیزم واکنش را بنویسید.\n\nواکنش اکسایش 2- هگزن را بنویسید.\n\n \n\nتهیه استانیلید ا استفاده از استیک اسید یخی:\n\n5 میلی لیتر آنیلین را به وسیله استوانه مندرج بردارید و در یک بالن ته گرد250 میلی لیتری کاملا خشک و تمیز بریزید.\n\nسپس 20 میلی لیتر استیک اسید یخی داخل بالن بریزید.\n\n \n\nحدود یک گرم پودر روی به مخلوط اضافه کنید و با قرار دادن یک مبرد عمودی برای نیم ساعت بازروانی کنید.\n\nسپس محلول داغ را آهسته در بشری محتوی 220 میلی لیتر آب سرد بریزید.\n\n \n\n \n\nمخلوط را به طور مداوم هم بزنید.\n\nپس از 5-10 دقیقه رسوب را روی قیف بوخنر صاف کنید.\n\nبا کمی آب سرد رسوب را بشوئید.\n\nمقدار کمی از رسوب را برای تعیین نقطه ذوب روی یک شیشه ساعت بریزید.\n\nشکل یک دستگاه بازروانی\n\nتهیه پاراتولوئن سولفونات:\n\nزمان: 2 ساعت\n\nمواد: تولوئن٬ سولفوریک اسید غلیظ ٬ سدیم کلرید\n\nاحتیاط: تولوئن یک ترکیب آروماتیکی است که باید از تماس آن با پوست بدن و استنشاق آن به مدت طولانی اجتناب کرد.\n\nروش آزمایش:\n\nدر یک فلاسک ته گرد(100 میلی لیتری) 5.5 میلی لیتر تولوئن و حدود 5 میلی لیتر سولفوریک اسید غلیظ بریزید و چند سنگ جوش در آن بیندازید.\n\nو باز روانی کنید.\n\n \n\nپس از آنکه محلول زلال شد گرما را قطع کنید و صبر کنید که مخلوط به دمای عادی برسد.\n\nمخلوط را آهسته درون بشر محتوی 50 میلی لیتر آب بریزید.\n\n \n\n \n\nبعد 12.5 گرم سدیم کلرید سائیده نرم به مخلوط بیفزائید.\n\nبرای انحلال نمک محلول را روی حمام بخار آب گرم کنید.\n\nاگر مقداری از نمک رسوب کرده باشد محلوول را صاف کنید.\n\n \n\nمحلول صاف شده را بگذارید سرد شود.\n\nرسوب تشکیل شده را با استفاده از قیف بوخنر صاف کنید.\n\nنقطه ذوب آنرا تعیین کنید.\n\n \n\n \n\n \n\n۳۰ تا ۷۰ درصد پروژه / پاورپوینت / پاور پوینت / سمینار / طرح های کار افرینی / طرح توجیهی / پایان نامه/ مقاله ( کتاب ) های اماده به صورت رایگان میباشد