ساخت پاوپوینت با هوش مصنوعی
کم تر از 5 دقیقه با هوش مصنوعی کافه پاورپوینت ، پاورپوینت بسازید
برای شروع ساخت پاورپوینت کلیک کنید
شما در این مسیر هستید :خانه / محصولات / Powerpoint / دانلود پاورپوینت آشنایی با درس عملیات کشاورزی (کد17154)
سفارش انجام پاورپوینت - بهترین کیفیت - کم ترین هزینه - تحویل در چند ساعت 09164470871 ای دی e2proir
شناسه محصول و کد فایل : 17154
نوع فایل : Powerpoint پاورپوینت
قابل ویرایش تمامی اسلاید ها دارای اسلاید مستر برای ویرایش سریع و راحت تر
امکان باز کردن فایل در موبایل - لپ تاپ - کامپیوتر و ...
با یک خرید میتوانید بین 342000 پاورپینت ، 25 پاورپوینت را به مدت 7 روز دانلود کنید
هزینه فایل : 105000 : 54000 تومان
فایل های مشابه شاید از این ها هم خوشتان بیاید !!!!
گزارشکار درس عملیات کشاورزی
مقدمه
گلرنگ(safflower) یا کافشه از گیاهان دنیای قدیم است که در منطقه وسیعی از ژاپن تا شرق آفریقا مورد کاشت بوده است. سابقه کشت گلرنگ در مصر به حدود 4000 سال پیش می رسد. ظاهراً گلرنگ در منطقه وسیعی از شمال هند تا خاورمیانه، اهلی گردیده است. سه گونهC. Lanatus, Carthamus oxyacantha وC. Plaestinus به عنوان والد احتمالی گلرنگ زراعی پیشنهاد گردیده اند. با اینکه کشور ایران نیز در محدوده اهلی شدن گلرنگ قرار دارد، ولی متأسفانه در ایران مورد توجه شایسته ای قرار نگرفته است. سازگاری وسیع گلرنگ به اقالیم مختلف و تحمل زیاد آن به شرایط نامساعد ایجاب می نماید که مطالعات به نژادی و به زراعی گسترده ای روی آن انجام گیرد و در جهت گسترش کشت آن تلاش زیادی به عمل آید.
گلرنگ از قدیم الایام در استانهای آذربایجان، خراسان و اصفهان به صورت زراعت فرعی و با هدف براشت گل کشت می شده است. گلربرگ گلرنگ دارای مواد رنگی کارتامین و کارتامیدین است که از آنها برای رنگ آمیزی پارچه، ابریشم و گلهای مصنوعی، در طباخی و شیرینی پزی استفاده می شود. امروزه با تولید آنیلین مصنوعی از اهمیت رنگهای گلرنگ در صنایع رنگرزی کاسته شده است و بر اهمیت گلرنگ بعنوان دانه روغنی بخصوص به علت دارا بودن اسید چرب غیر اشباع و ضروری لینولئیک، افزوده شده است و به تولید آن در جهان توجه خاص معطوف گردیده است. درصد روغن دانه گلرنگ در شرایط مساعد تا 45درصد می رسد. کشورهای هند،آمریکا و مکزیک مهمترین تولیدکنندگان گلرنگ در جهان بشمار می روند. مقدار تولید دانه گلرنگ در جهان طی سالهای اخیر حدود 1میلیون تن در سال برآورد شده است.
گلرنگ از به ساقه رفتن، به صورت بوته ای استوار با ساقه اصلی محکم، خشن و پوبی رشد می کند(شکل 1-3). ارتفاع بوته به 40 تا بیش از 150 سانتی متر می رسد. طول میانگره ها، از پائین به طرف بالا، بتدریج کوتاهتر می شود، به طوری که برگهای انتهائی ساقه به صورت برگها یا براکته هائی در اطراف گل آذین مشاهده می گردند. ساقه اصلی در گلرنگ استوانه ای و دارای چهار حاشیه باریک طولی است که به آن ، در برش عرضی، حالت مربعی می دهد. قطر ساقه از پائین به بالا بتدریج کاهش می یابد. ساقه توپر بوده و ممکن است کرک دار و یا فاقد کرک باشد. رنگ ساقه براق و از سفید تا خاکستری روشن متغیر است.
گلرنگ دارای ریشه مستقیم، قوی و توسعه یافته با ریشه های جانبی زیاد است که می تواند تا عمق نزدیک به 3 متر در خاکهای عمیق، نفوذپذیر، مرطوب و گرم نفوذ کند و آب و مواد غذایی را تا این عمق از خاک جذب نماید. واضح است که عمق توسعه بالفعل و بالقوه ریشه در هر مزرعه به رقم و مجموعه عوامل محیطی بخصوص خصوصیات فیزیکی خاک بستگی دارد. قدرت نفوذ ریشه گلرنگ در خاکهای متراکم بسیار بیشتر از آفتاب گردان است، اما میزان نفوذ ریشه با افزایش تراکم خاک کاهش می یابد. در خاکهای نسبتاً متراکم بخش قابل توجهی از ریشه تا عمق 30 سانتی متری توزیع شده است.
گل آذین گلرنگ به صورت یک طبق متراکم به شکل مخروطی در انتهای ساقه اصلی و هر ساقه فرعی بوجود می آید.( شکلهای 1-3 و 3-3). بنابراین گیاه از نظر تیپ رشدی در گروه رشد محدود قرار میگیرد. تعداد طبق در بوته تقریباً با تعداد ساقه فرعی در بوته برابر می باشد. از آنجائی که تعداد ساقه فرعی در بوته به فاصله بوته در روی ردیف کاشت بستگی دارد، تعداد طبق در بوته نیز تابع فاصله بوته در روی ردیف کاشت می باشد. ممکن است درهر بوته تا 50 طبق تشکیل گردد. طبق واقع روی ساقه اصلی از همه بزرگتر است. اندازه طبق همگام با اندازه ساقه فرعی تغییر می یابد. هر طبق 5/1 تا 4 سانتی متر قطر داشته و توسط چند ردیف براکته احاطه شده است. براکته های پائینی مشابه برگ وآزاد می باشند. اما براکته های بالائی به حالت جوش خورده به طبق دیده می شوند. براکته ها با کرک های نرم سفیدی پوشیده شده و دارای رأس مثلثی خاردار می باشند. در غالب ارقام، براکته ها شدیداً خاردار می باشند.
تخمدان زیرین گلرنگ تک برچه ای و حاوی یک تخمک است. گل دهی از حاشیه طبق آغاز گردیده و به سمت مرکز طبق ادامه می یابد. گل دهی یک طبق طی 3تا5 روز تکمیل می شود. طول دوره گل دهی در هر بوته و در مزرعه بستگی زیادی به فاصله دو بوته در روی ردیف کاشت و در نتیجه تعداد طبق در هر بوته دارد. از انجائی که طبقهای فرعی دیرتر تشکیل می شوند، طول دوره گل دهی درهر بوته و در مزرعه از 10تا40 روز می باشد.
خارج شدن کلاله از لوله بساکها امکان دگرگشنی توسط حشرات را بوجود می آورد. زنبور عسل علاقه زیادی به گلرنگ دارد و می تواند در افزایش عملکرد و نیز در دگر گشنی بسیار مؤثر باشد. در بعضی از ارقام شکوفائی بساک پس از عبور کلاله از لوله بساک اتفاق می افتد. در اینگونه ارقام درصد دگر گشنی زیاد می باشد. میزان دگرگشنی در بعضی از ارقام و شرایط تا 100درصد گزارش شده است.
مراحل نمو
دانلود پاورپوینت آشنایی با درس عملیات کشاورزی
دوران رشد گلرنگ را از کاشت تا رسیدگی فیزیولوژیک، می توان بر اساس پیدایش اندام یا فرآیندهای خاص به مراحل زیادی تقسیم نمود. اما از نظر زراعی ممکن است مراحل نمو گلرنگ را شامل سبز شدن، به ساقه رفتن، رویت طبق، گل دهی و رسیدگی فیزیولوژیک دانشت. کاشت مؤثر زمانی محسوب می شود که بذرهای کاشته شده شروع به جذب آب از خاک می نمایند. این زمان معادل تاریخ کاشت در خاک مرطوب، وقوع اولین باران مؤثر در کاشت پائیزه دیم در خاک خشک و یا انجام اولین آبیاری در کشت آبی می باشد. سبز شدن را زمانی محسوب می دارند که لپه ها در 50درصد از نقطه های کاشت سر از خاک بیرون آورده، از یکدیگر کاملاً جداشده و به حالت افقی قرار گرفته باشند. بنابراین دوران کاشت تا سبز شدن برابر فاصله زمانی کاشت مؤثر تا 50درصد سبز شدن می باشد. طول این دوره در شرایط مساعد کمتر از یک هفته و در شرایط نا مساعد به حدود 3 هفته می رسد. وقوع تنش رطوبتی، سردی و سله خاک سبب طولانی شدن این دوره می گردند.
تداوم رشد طبق به مرحله گل دهی می انجامد. شروع گل دهی با خروج جام گل از خارج ترین حلقه گلهای طبق اصلی آغاز می شود و به سمت داخل تداوم می یابد. شروع تا خاتمه گل دهی هر طبق غالباً 3تا5 روز می باشد. طبقهای فرعی نیز پس از گل دهی طبق اصلی و به ترتیب پیدایش وارد مرحله گل دهی می شوند. فاصله زمانی شروع گل دهی طبق اصلی تا پایان گل دهی طبقهای فرعی بستگی زیادی به تراکم بوته و سایر عوامل گیاهی و محیطی دارد. طول این دوران در تراکم ها و شرایط مناسب زراعی غالباً 1تا3 هفته می باشد. به هر حال مرحله گل دهی را بر اساس شروع گل دهی در 50درصد طبقهای موجود در مزرعه تعیین می نمایند. شروع گل دهی را با خروج اولین گلها در 50درصد از طبقهای اصلی و گل دهی کامل با خروج گلها در بیش از 95 درصد طبقهای موجود تعیین می کنند. طول دوران از کاشت تا گل دهی با گرم شدن هوا و افزایش تنش رطوبتی کاهش یافته و در ارقام زودرس کوتاهتر از ارقام دیرس می باشد. در یک مطالعه بوته های گلرنگ در زمان گل دهی طبق اصلی دارای 31 برگ بودند. غالباً گلرنگ تا مرحله گل دهی حدود دوسوم از کل طول دوره رشد خود را طی نموده است.
سازگاری
گلرنگ از عرض جغرافیائی 40درجه جنوبی تا بیش از 50 درجه شمالی و از ارتفاع صفر تا نزدیک به 3000 متر از سطح دریا(بسته به عرض جغرافیائی) کاشت می شود. در دشتهای ایران تا ارتفاع حود 2500 متر از سطح دریا قابل کاشت می باشد.
گلرنگ گیاهی طبیعتاً روز بلند است، اما بسیاری از ارقام اصلاح شده نسبت به طول روز بی تفاوت می باشند. یک مطالعه انجام شده در دانشگاه صنعتی اصفهان نشان داده است که توده محلی اصفهان معروف به «کوسه» نسبت به طول روز کمی حساس است در حالی که ارقام اراک 2811 و نبراسکا10 نسبت به طول روز بی تفاوت می باشند. بطور کلی در کشت بهاره طول روز در بهار به اندازه کافی بلند است و بسیاری از ارقام در این شرایط به طول روز عکس العمل نشان نمی دهند. برخورد کشت تابستانه با طول روزهای کوتاه ممکن است باعث تأخیر در گلدهی بعضی از ارقام شود. بهرحال نقش دما در تعیین طول دوره نمو اکثر ارقام گلرنگ بیش از طول روز می باشد.
گیاهچه های گلرنگ پس از استقرار و در مرحله رشد روزت به سرما مقاوم می باشند. بسیاری از ارقام دمای 6- تا 12- درجه سانتی گراد را در این مرحله تحمل می کنند. در سال 1374 با سرمای شدید زمستان در اصفهان ، رقم اراک2811 و توده محلی اصفهان دمای حدود 19- درجه سانتی گراد را برای حدود یک هفته بخوبی تحمل کردند. گلرنگ پس از خروج از مرحله روزت به سرما حساس می شود. دماهای کمتر از 4- درجه سانتی گراد در مرحله رشد طولی ساقه و دماهای حدود صفر درجه یا کمتر در مرحله گل دهی به گلرنگ آسیب می رسانند. دمای 2- درجه سانتی گراد در مرحله رسیدگی موجب مرگ گیاه می شود. دماهای فوق الذکر باید در انتخاب تاریخ کاشتهای بهاره و پائیزه در نظر گرفته شوند. وجود یک فصل رشد 130تا160 روزه بدون یخبندان برای تولید گلرنگ ضرورت دارد. گلرنگ طی دوران رشد روزت و تا اوایل ساقه دهی به تگرگ مقاوم است. اما وقوع تگرگ در دوران شاخه دهی و تشکیل طبقها می تواند خسارت قابل توجهی بر جوانه انتهائی ساقه ها و طبقها وارد سازد. گلرنگ به باد بسیار مقاوم است. بسیاری از ارقام و در شرایط مساعد تولید در اثر وقوع بادهائی با سرعت حدود 50 کیلومتر در ساعت دچار خوابیدگی بوته یا ریزش دانه نمی شود. گلرنگ در مقابل خسارت گنجشک نیز مقاوم می باشد.
گلرنگ با داشتن ریشه عمیق و توسعه یافته به خشکی مقاوم است. توان گلرنگ در جذب آب از خاک بیش از گندم و جو می باشد ، اما راندمان مصرف آب در گلرنگ کمتر از گندم و جو است. نیاز رطوبتی گلرنگ در دوران جوانه زنی و سبز شدن، به دلیل داشتن پوسته مجزا از دانه حقیقی بیش از گندم است. پس از سبز شدن تحمل گلرنگ به تنش رطوبتی افزایش می یابد. وقوع تنش رطوبتی بخصوص پس از ورود گیاه به فاز زایشی به رشد و عملکرد گیاه آسیب زیادی می رساند. بطور کلی مقاومت گلرنگ به خشکی مشابه گندم و جو می باشد و مقاوم ترین گیاه دانه روغنی به خشکی به شمار می رود. در صورتی که جمع ذخیره رطوبتی خاک و بارندگی فصل رشد به حدود 450 میلی متر برسد، عملکرد دیم مطلوبی بدس می آید. از آنجائی که فراوانی بارندگی طی دوران رشد گیاه مطلوب نیست، وجود ذخیره بالائی از رطوبت در خاک اهمیت زیادی در موفقیت دیمکاری گلرنگ دارد.
مقاومت گلرنگ به شوری خاک از جو، پنبه و چغندر قند کمتر است، ولی از سورگوم بیشتر است. اعداد ارائه شده برای میزان مقاومت گلرنگ به شوری در منابع مختلف با یکدیگر هماهنگ نیستند. طیف این اعداد در جدول 1-3 ارائه شده است. بر اساس این اطلاعات گلرنگ در گروه گیاهان مقاوم به شوری قرار می گیرد. واضح است که تحمل ارقام مختلف و نیز حساسیت مراحل مختلف رشد به شوری متفاوت است. در مطالعه ای شوری برابر 3/8 دسی زیمنس بر متر سبب 10درصد کاهش جوانه زنی و شوری 8/6 دسی زیمنس بر متر زمان تا سبز شدن را دو برابر ساخت. حساسیت گیاه به شوری در دوران سبز شدن زیاد است، بخصوص در روش کاشت به صورت جوی و پشته که شوری در ناحیه بذر تمرکز می یابد. با افزایش سن گیاه و توسعه عمقی ریشه بر مقاومت گیاه به شوری افزوده می شود. توده محلی اصفهان به اراضی شور اطرافمرداب گاوخونی بخوبی مقاومت نشان داده است، ولی نتایج مطالعاتی برای ارائه اعداد و ارقام در دسترس نیست.
بسیاری از کشاورزان از توده های محلی گلرنگ برای کاشت استفاده می کنند. از میان توده های محلی معروف گلرنگ می توان به توده های مشهد، اراک، زرقان و کوسه اصفهان اشاره نمود . همچنین چندین رقم خارجی و لاین هائی جداشده از توده محلی در مزارع بزرگ مورد کاشت می باشند. از ارقام خارجی می توان به فریو، ژیلا، نبراسکا 10، نبراسکا 825 و یوت و از لاین های جداشده از توده های محلی ایران به زرقان 279، ورامین 295، اراک2811 و دی اس یک(از کوسه اصفهان) اشاره کرد. از نظر اهداف به نژادی و به زراعی ،رقم مناسب تولید مکانیزه به صورت زیر تعریف شده است: ارتفاع بوته 60تا80 سانتی متر، دوره رسیدگی 130تا150 روز ،شاخه دهی محدود(پتانسیل 6 تا 8 شاخه فرعی اولیه) و پتانسیل 12تا14 طبق بزرگ ،دارای 30تا40 دانه در هر طبق، دانه های درشت با وزن هزار دانه حدود 50گرم میزان روغن دانه تا 50درصد و پروتئین بالا، درصد پوسته کم، سرعت رشد گیاهچه زیاد. مقاوم به سرما آفات و امراض. برای تولید گل به ارقامی بدون خار، با طبق درشت، دهانه طبق باز و تعداد کمی براکته در اطراف طبق نیاز است.
فریو رقمی است آمریکائی، میان رس و پابلند که اکثر گلهای آن زرد رنگ می باشند. این رقم از اختلاط چند تیپ ژنتیکی حاصل گردیده و تنوع رشدی نشان می دهد. وزن هزار دانه فریو به حدود 40گرم و مقدار روغن آن به حدود 40درصد می رسد. فریو به سرما بسیار مقاوم و به بیماری پوسیدگی فیتوفترائی ریشه مقاوم می باشد.
ژیلا رقمی است امریکائی، میان رس و پابلند که اغلب گلهای آن نارنجی و درصدی زرد و بعضی سفید می باشند. ژیلا به طول روز حساسیت مختصری نشان می دهد. طول روز کمتر از 12 ساعت سبب تأخیر در گل دهی آن می شود، ولی گیاه در طول روز 14 ساعت اشباع است. میانگین وزن هزار دانه ژیلا حدود 37 گرم، میزان روغن آن حدود 35تا37 درصد و مقدار پروتئین دانه آن حدود 16 درصد می باشد. میزان خود گشنی در این رقم زیاد است. میزان مقاومت ژیلا به بیماری پوسیدگی فیتوفترائی ریشه زیاد می باشد.
نبراسکا 10 رقمی است امریکائی، میان رس و پابلند که از نبراسکا 825 انتخاب گردیده است میانگین وزن هزار دانه آن حدود 37گرم و میزان روغن آن حدود 35 درصد می باشد. عکس العمل نبراسکا 10 به طول روز مشابه رقم ژیلا است. نبراسکا 10 به بیماری پوسیدگی ریشه و زنگ حساس است، ولی پتانسیل عملکرد آن بیش از نبراسکا 825 می باشد. نبراسکا 10به خشکی و شوری خاک مقاوم است. در یک مطالعه انجام شده در دانشگاه صنعتی اصفهان، نبراسکا 10 دارای طول دوره رشدی حدود 125 روز، وزن هزار دانه 30گرم، درصد روغن دانه حدود 30درصد و پتانسیل عملکرد دانه 3600 کیلوگرم در هکتار بود.
یوت رقمی آمریکائی، میان رس و خاردار است که اغلب گلهای آن زردرنگ می باشند. یوت از نظر عملکرد دانه و درصد روغن مشابه ژیلا می باشد، ولی به بیماریها و خوابیدگی حساس است.
زرقان 279 رقمی است که از توده زرقان جداشده است. این رقم دیررس، بسیار پابلند، خاردار و رنگ اغلب گلهای آن قرمز می باشد. زرقان 279 به سرما بسیار مقاوم است و نیاز کمی به بهار سازی دارد. به همین جهت می توان آن را در گروه نیمه پائیزه قرار داد. نیاز زرقان 279 به بهار سازی در کشت زودهنگام بهاره(اواخر اسفند) در اصفهان تأمین گردیده و بوته ها بطور یکنواختی وارد فاز زایشی می شوند. اما یکنواختی گل دهی آن با تأخیر درکاشت به شدت کاهش می یابد. طول دوره رشد زرقان 279 در کاشت پائیزه به 300روز و در کشت بموقع بهاره به 170 روز می رسد. زرقان 279 دارای وزن هزار دانه حدود 41 گرم، میزان روغن حدود 27 درصد و پتانسیل عملکرد حدود 2500 کیلوگرم در هکتار می باشد. زرقان 279 به شرایط آب و هوائی کاشت بهاره در نواحی با زمستان سرد مانند همدان و شهرکرد و کشت پائیزه نواحی با زمستان نیمه سرد(مانند اصفهان) و کمی سرد(مانند شیراز) سازگاری دارد. اما پائینی پتانسیل عملکرد آن نسبت به اراک 2811ممکن است بازدارنده انتخاب زرقان 279 جهت کاشت باشد.
در کشت دوم دارای طول دوره رشدی حدود 130 روز، وزن هزار دانه 30گرم، میزان روغن حدود 35 درصد و پتانسیل عملکرد بیش از 4300 کیلوگرم در هکتار می باشد. توده کوسه برای کاشت بهاره در نواحی با زمستان سرد، برای کاشت پائیزه، بهاره و تابستانه در نواحی با زمستان نیمه سرد و کاشت بهاره و تابستانه در نواحی با زمستان کمی سرد مناسب می باشد. وجود مقداری حساسیت به طول روز در توده کوسه ممکن است با سازگاری این توده به کشت پائیزه نواحی با زمستان کمی سرد و ملایم متناقض باشد و باعث زیادی ارتفاع و خوابیدگی بوته گردد.
تناوب زراعی
گلرنگ به بیماریهای ریشه ای حساس می باشد و به هیچ وجه نباید در یک قطعه زمین بطور متوالی کشت گردد. بهتر است فواصل زمانی 4سال بین دو کشت گلرنگ رعایت شود. همچنین در صورت توسعه بیماریهای ریشه ای لازم است از قرار دادن گلرنگ در تناوب با آفتاب گردان خودداری گردد. در صورت عدم وجود بیماریهای ریشه ای در خاک، محدودیت خاصی برای قرار گرفتن پس از بسیاری محصولات در تناوب زراعی ندارد. درصورتی که گلرنگ با تراکم بالا کاشته شود، بقایای گیاهی آن ظریف بوده و مشکلات خاصی در تهیه بستر محصول بعدی بوجود نمی آورد و نیز در کنترل فرسایش مؤثر خواهد بود.
الف) نواحی با زمستان سرد مانند شهرکرد، همدان، تبریز و نواحی مشابه:
1- یونجه یا اسپرس(4 تا6 سال) ـ سیب زمینی ـ آفتاب گردان ـ گلرنگ بهاره ـ گندم ـ جو ـ آیش
2- شبدر یک ساله ـ سیب زمینی ـ گندم ـ گلرنگ ـ جو.
ب) نواحی با زمستان نیمه سرد تا کمی سرد مانند اصفهان، خرم آباد، شیراز و نواحی مشابه:
1- یونجه 4 تا 6 سال ـ چغندر قند ـ ذرت ـ گلرنگ بهاره ـ گندم ـ جو ـ آیش.
2- سیب زمینی(پس از مصرف کود حیوانی کافی) ـ پنبه ـ سویا ـ گندم ـ گلرنگ(پائیزه یا بهاره) ـ جو.
3- سیبزمینی ـ جو ـ گلرنگ ـ جو، برنج.
4- سبدر یک چین(چین آخر بعنوان کود سبز)، برنج ـ گلرنگ بهاره ـ گندم ـ جو.
کود شیمیایی
تولید هر تن دانه گلرنگ موجب خروج 35 تا 50 کیلوگرم نیتروژن، 6تا 10 کیلوگرم فسفر(14تا23 کیلوگرم اکسید فسفر) و 15 تا 25 کیلوگرم پتاسیم (18تا30 کیلوگرم اکسید پتاسیم) از خاک می گردد. مقدار نیتروژن را می توان تا عمق 60 سانتی متری برای کشت آبی و یا تا پائین ترین عمق خاک زراعی( و یا حداکثر 120 سانتی متری) در کشت دیم و موجودی فسفر و پتاسیم را تا عمق 15 سانتی متری درهر دو نوع کشت برای محاسبه نیاز کودی گیاه اندازه گیری کرد. مقادیر فسفر بالاتر از 15 میلی گرم در کیلوگرم خاک و مقادیر پتاسیم بالاتر از 150 میلی گرم در کیلوگرم خاک برای عملکردهای بالای گلرنگ کفایت می نمایند. چنانچه جمع مقدار نیترات (تا عمق 60 سانتی متری) و نیتروژن کودی خاک به 100 تا 120 کیلوگرم در هکتار رسانده شود، انتظار می رود عملکردی حدود 2تن دانه در هکتار قابل حصول باشد. در یک مطالعه وجود 20 میلی گرم در کیلوگرم خاک نیترات(حدود 100 تا 125 کیلوگرم نیتروژن در خاک) تا عمق 45 سانتی متری برای تولید عملکرد 2تن در هکتار کفایت داشت. مقدار نیتروژن خاک در اعماق پائین تر و موجودی نیتروژن آلی در این آزمایش مشخص نگردیده بود.
دانلود پاورپوینت آشنایی با درس عملیات کشاورزی
تمامی کود فسفر و ربع تا ثلث کل کود نیتروژن مورد نیاز به صورت قبل از کاشت در خاک قرار داده می شود. در صورتی که کود به صورت نواری و همراه با کاشت در خاک قرار داده می شود، باید کود را حدود 8 سانتی متر در زیر بذر و 5 سانتی متر در پهلو قرار داد. مانده کود نیتروژن(سرک) را باید بسته به موجودی خاک از اوایل به ساقه رفتن(ارتفاع بوته از سطح زمین تا رأس مریستم انتهائی ساقه حدود 10 سانتی متر) تا حداکثر مرحله رویت و یا با آخرین وجین مکانیزه به فاصله بین ردیفها اضافه نمود و بلافاصله آبیاری کرد.
در شرایط دیم، مصرف 25 تا 50 کیلوگرم در هکتار فسفات آمونیوم به صورت قبل از کاشت و 50 تا 100 کیلوگرم در هکتار اوره به صورت سرک برای عملکردهای معقول و قابل حصول مناسب بنظر می رسد. زمان مصرف کود سرک در کشت بهاره دیم حدود 2 تا4 هفته بعد از سبز شدن و قبل از پایان بارانهای مؤثر بهاری و در کشت پائیزه دیم در اواخر دوره رشد روزت یا شروع رشد بهاره می باشد.
اندازه قطعات بقایای آفتاب گردان باید در جهت کنترل فرسایش و نیز ایجاد امکان پوسیدگی نسبی برای کاهش اثرات آلیلوپاتیک آنها(طول بین 10تا حداکثر20 سانتی متر) تنظیم گردد. کاشت گلرنگ در اواسط فروردین و با پیدایش امکان ورود به زمین انجام می شود. گلرنگ نیازی به نفوذ پذیر بودن خاک تا عمق زیادی ندارد. بافت خاک مزرعه نیمه سنگین است و خاک فاقد لایه نفوذناپذیر یا سخت کفه می باشد. ناهمواریهای موجود در زمین سبب ضرورت تسطیح با ماله زراعی می باشند. کودپاشی بطور مستقل از کاشت انجام می گیرد. ماشین آلات مورد نیاز در زمان طراحی مزرعه پیش بینی شده اند و در دسترس می باشند. بر اساس پیش فرضهای فوق، عملیات تهیه بستر به شرح زیر پیشنهاد می گردند.
عملیات تهیه بستر گلرنگ تحت شرایط کشت دیم در اقلیمی مشابه شهرستان لردگان واقع در غرب استان چهار محال و بختیاری(اقلیمی نیمه مرطوب با تابستان گرم و زمستان نیمه سرد) تحت تناوب گندم ـ آیش ـ گلرنگ پائیزه ـ آیش مورد بررسی قرار می گیرد. پیش فرضهای تهیه بستر در این شرایط به شرح زیر می باشند. در این اقلیم حدود 500 میلی متر باران سالیانه وجود دارد که از اواسط آبان تا اواخر فروردین ریزش می یابد و احتمال فرسایش آبی زیادی را طی زمستان بوجود می آورد. برداشت گندم توسط کمباین در اواخر خرداد انجام می شود. بافت خاک متوسط است و علفهای هرز چندساله پس از برداشت گندم در زمین وجود دارند. با توجه به پیش فرضهای فوق ، عملیات تهیه بستر گلرنگ دیم به شرح زیر پیشنهاد می گردند.
تاریخ کاشت
جوانه زنی بذر گلرنگ در دمای کمتر از 5درجه سانتی گراد یا بیش از 30درجه سانتی گراد دچار تأخیر شدیدی می گردد. جوانه زنی مطلوب در محدوده دمای 15تا25 درجه سانتی گراد مشاهده می شود. بهترین دما برای جوانه زنی بذر گلرنگ حدود 20درجه سانتی گراد می باشد. حداقل دمای خاک در عمق کاشت مناسب، برای جوانه زنی بذر گلرنگ حدود 5درجه سانتی گراد می باشد. معمولاً این حرارتها در خاک(بسته به عوامل خاک و اقلیم) با رسیدن میانگین دمای شبانه روزی هوا به حدود 7تا9 درجه سانتی گراد تأمین می گردد. با توجه به اینکه هوا در کشت بهاره بتدریج گرمتر می شود، چنانچه گلرنگ در چنین دماهائی کاشته شود، طی حدود 2هفته سبز می گردد. دمای مناسب خاک برای جوانه زنی و سبز شدن بذر گلرنگ حدود13 تا18 درجه سانتی گراد است. در این دماها طی حدود یک هفته سبز می شود.
در نواحی اقلیمی با زمستان سرد، دمای تابستان کم و بیش معتدل است و آسیب گرما بررشد گلرنگ شدید نیست. اما در این نواحی نیز، تأخیر زیاد در کاشت سبب کاهش رشد رویشی و عملکرد دانه می گردد. در چنین اقلیمی می توان با رسیدن میانگین شبانه روزی دما به حدود 12 درجه سانتی گراد به کاشت گلرنگ بهاره تحت شرایط کشت آبی اقدام کرد. هرچه میانگین دمای گرمترین ماه سال بیشتر شود، تأخیر در کاشت آسیب بیشتری بر رشد و عملکرد دانه گلرنگ وارد می سازد. کاشت بهاره گلرنگ در نواحی اقلیمی با زمستان نیمه سرد تا کمی سرد باید با رسیدن میانگین دمای شبانه روزی هوا به حدود 10درجه سانتی گراد بعمل آید. در مورد ارقامی مانند زرقان 279 که نیاز کمی به بهاره سازی دارند، تسریع بیشتری در کاشت بهاره ضرورت دارد.
در حال حاضر اطلاعات موجود نشان می دهد که کاشت گلرنگ تحت شرایط کشت آبی بعنوان محصول دوم در نواحی اقلیمی با زمستان نیمه سرد و کمی سرد امکان پذیر است و عملکردهائی بسیار بالایی با ارقامی سازگار مانند اراک2811 و توده محلی اصفهان (کوسه) قابل حصول می باشند. کاشت می تواند پس از برداشت جو یا گندم بعمل آید. تسریع در کاشت بعد از برداشت گندم ضرورت دارد، زیرا تأخیر در کاشت می تواند موجب برخورد دوران رسیدگی دانه با سرمای پائیزه و نقصان عملکردهای دانه و روغن شود.
روش کاشت
گلرنگ از طریق شاخه دهی و اندازه طبق بخوبی تغییرات تراکم بوته را جبران می کند (شکل2-3). اما برای اینکه ساقه های ظریفی در بخش فوقانی بوته تشکیل شوند و برداشت مکانیزه تسهیل گردد، کاشت با تراکم زیاد ضرورت دارد. کاشت متراکم از تشکیل طبقهای بسیار ریز که راندمان پائینی دارند جلوگیری می نماید و یکنواختی رسیدگی را افزایش می دهد. هنگامی که فاصله بوته ها در روی ردیف کاشت کم است، جای خالی بوته هائی که سبز نمی شوند بخوبی توسط بوته های باقیمانده پر می گردد. نکات فوق نشانگر آنند که پائینی تراکم بوته، بخصوص زیادی فاصله بوته ها در رو ردیف کاشت مطلوب نیست.
در خاکهایی که به شدت سله می بندند، کاشت به صورت جوی و پشته و روی پشته های کم عرضی به فواصل 40تا50 سانتی متر و یا ر طرفین پشته عریض (فاصله وسط یک جوی تا جوی مجاور حدود 100 سانتی متر) انجام می گیرد. فاصله دو ردیف کاشت در روی پشته عریض 30تا35سانتی متر و فاصله دو بذر در روی ردیف های کاشت 3تا5 سانتی متر توصیه شده است، به طوری که محصول با تراکم 50تا65 بذر در متر مربع کاشته شود. برای کاشت در روی پشته از ردیف کار چغندرقند استفاده بعمل می آید. در صورتی که برداشت گل گلرنگ بعنوان یک محصول اقتصادی مورد نظر است، باید فاصله کافی در بین ردیفهای کاشت(45تا50سانتی متر) برای عبور کارگر پیش بینی گردد. در صورت امکان، کاشت در طرفین پشته عریض برای این هدف بسیار مطلوب است. عمق کاشت گلرنگ 3تا4 سانتی متر می باشد.
برای کاشت پائیزه گلرنگ دیم از عمیق کار دیم معمولی گندم استفاده می گردد. در این صورت فاصله ردیفهای کاشت حدود25 سانتی متر و فاصله کاشت دو بذر در روی ردیف، بسته به مقدار بارندگی 10تا15 سانتی متر می باشد. بکارگیری عمیق کار دیم برای کاشت گلرنگ بهاره دیم مناسب نیست، زیرا باعث تراکم خاک در روی ردیفهای کاشت می گردد. در اراضی که از همواری مناسبی برخوردار باشند، می توان از دریل معمولی غلات ریزدانه که به چرخهای سبک فشارنده بذر مجهز باشد(شکل4-3) استفاده نمود. در این صورت فاصله ردیفهای کاشت 15تا25 سانتی متر و فاصله کاشت دو بذر 10تا20 سانتی متر پیشنهاد شده است. عمق کاشت مناسب بذر گلرنگ در شرایط دیم 4تا5 سانتی متر می باشد. در صورتی که ناهمواری زمین زیاد و یا قطعه مورد کاشت کوچک است، می توان بذر پاشید و با کولتیواتور سبک تا عمق 5 سانتی متری در خاک اختلاط داد.
گلرنگ با خروج از مرحله نموی روزت بتدریج به تنش رطوبتی خاک حساستر می شود و از زمان پیدایش اولین آثار تشکیل گل آذین(حدود2 هفته قبل از مرحله رویت طبق) تا اواسط رشد دانه به تنش رطوبتی حساس است. تنش رطوبتی در این مراحل سبب کاهش تعداد ساقه های فرعی تعداد طبق های بارور، تعداد دانه در طبق وزن دانه و در نهایت عملکردهای دانه و روغن می گردد. مقاومت گلرنگ از اواسط رشد دانه به دلیل ریزش برگها کاهش فعالیتهای حیاتی زیاد می گردد. با توجه به نکات فوق ممکن است برنامه آبیاری گلرنگ را در خاکهائی با بافت متوط تا نیمهسنگین به شرح زیر پیشنهاد نمود.
از زمان کاشت تا استقرار بوته ها(2تا4 برگی) باید هر5تا15 روز یکبار (بر اساس بافت خاک، روش کاشت، اقلیم و تاریخ کاشت) آبیاری گردد. آبیاریهای بعدی تا حدود 2هفته قبل از رویت طبق هنگامی بعمل آید که پتانسیل آب در خاک به حدود 2- تا3- اتمسفر( بر اساس بافت و عمق خاک ، اقلیم ، تاریخ کاشت و نزدیک شدن به مرحله رویت طبق) رسیده و یا حدود 65تا70 درصد از رطوبت قابل استفاده در خاک مصرف شده باشد. پتانسیل و یا تخلیه رطوبت خاک را، به لحاظ سهولت عمل و بعنوان نماینده ای از منطقه توسعه ریشه، در عمق 20تا30 سانتی متری می سنجد. تبخیر حدود 100تا110 میلی متر آب از تشت تبخیر استاندارد معیار قابل استفاده دیگری برای انجام آبیاری در این مرحله از رشد می باشد.
کنترل علفهای هرز
رشد اولیه گلرنگ به صورت روزت و کند است و بدیت لحاظ قدرت رقابت گلرنگ با علفهای هرز کم است. اما در صورتی که گلرنگ با فاصله ردیف کم و تراکم زیاد کاشته شود، قدرت رقابت خوبی با علفهای هرز خواهد داشت. به هر حال، کنترل علفهای هرز طی دوران آیش فصلی و تهیه بستر ضرورت دارد. چنانچه پس از کاشت تا اوایل سبز شدن بوته های گلرنگ، علفهای هرز سبز گردند، می توان از چنگک گردان و یا دندانه سبک انگشتی استفاده نمود و علفهای هرز تازه سبز شده را کنترل کردو عمل باید هنگامی انجام شود که آسمان آفتابی و هوا گرم باشد، زیرا هنگامی که هوا سرد و ابری است، ساقه چه ها ترد و شکننده می باشند. به علاوه وجود تنش رطوبتی مختصر برای افزایش انعطاف گیاهچه ها مطلوب است و خسارت کمتری برمحصول وارد می سازد. انجام عمل قبل از سبز شدن محصول مطلوب تر بوده و از طریق سله شکنی سبب تسهیل و تسریع سبز شدن محصول می گردد.
آفات و بیماریها
مگس گلرنگ ، سنک تخم گلرنگ ، شته ها، سرخرطومی گلرنگ ، پروانه طبق خوار گلرنگ، پروانه کارادرینا و کرم برگخوار پنبه از آفات گلرنگ در ایران محسوب می شوند. سمپاشی علیه تراکم پائینی از آفاتی که به طبق گلرنگ خسارت می زنند، ضرورت ندارد. زیرا پائنی تعداد طبق در بوته با تشکیل تعداد بیشتری دانه در طبق بخوبی جبان می گردد.
مگش گلرنگ(Acanthiophilus helianthi R.) مهمترین آفت گلرنگ در ایران می باشد و خسارت توجهی به این محصول وارد می سازد. خسارت آفت مربوط به لارو آن است که ابتدا از قسمتهای نرم برگ می خورد و بعد به طبق های جوان حمله کرده و از محتویات دانه ها تغذیه می کنند. در نتیجه خسارت لارو مگس گلرنگ، حفره هائی به طول 1تا5/1 سانتی متر در طبق بوجود می آید. در اثر فعالیت لارو، مایعی با بوئی ناخوشایند از مجرای وسط طبق به بیروش تراوش می کند که به طبق ظاهری کثیف می بخشد. مبارزه با مگس گلرنگ با استفاده از ارقام مقاوم تاریخ کاشت مناسب جهت فرار از دوره فعالیت مگس و استفاده از سموم شیمیایی امکان پذیر می باشد. برای مبارزه شیمیایی ممکن است از سمومی مانند دیپترکس و دیازیتون در زمان ظهور مگس ها استفاده بعمل آورد.
خسارت سایر آفات بر گلرنگ در ایران غالباً غیر اقتصادی می باشد.
از بیماریهای مهم گلرنگ در ایران می توان به زنگ، بوته میری و سفیدک سطحی اشاره نمود.
زنگ گلرنگ در تمام نقاطی از ایران که گلرنگ کاشته می شود وجود دارد و خسارت اقتصادی وارد می سازد. مقدار نقصان عملکرد روغن گیاهی به 45درصد می رسد. عامل بیماری قارچی است با نام علمیPuccinia carthmi Cda. که تلیوسپورهای سیاه رنگ آن از طریق خاک بقایای گیاهی و بذر انتقال یافته و آلودگی اولیه را بوجود می آورند. اسپورهای کوچکی که از تلیوسپورها حاصل می گردند به گیاهچه ها حمله می کنند. علائم بیماری به صورت جوشها فندقی رنگی روی برگها به ظهور می رسد. یوردیوسپورهای حاصل از این جوشها توسط باد انتشار می یابند. بیماری در هوای خنک و بسیار مرطوب به شدت گسترش می یابد. در اثر توسعه بیماری، برگها زرد شده و ریزش می یابند و در نهایت گیاه خشک می شود. کنترل بیماری با استفاده از ارقام مقاوم، کاشت بذر غیر آلوده، ضد عفونی بذر با سموم قارچ کش مانند سرزان به نسبت 2تا3 در هزار، سوزاندن بقایای گیاهی آلوده و بکارگیری تناوب زراعی امکان پذیر می باشد.
سفیدک سطحی یا پودری در اکثر نواحی گلرنگ کاری ایران شیوع داشته و در شرایط که هوا گرم و مرطوب باشد خسارت قابل توجهی وارد می سازد. عامل بیماری قارچی از جنسErysphe می باشد. علائم بیماری در مراحل اولیه آلودگی به صورت لکه های پراکنده سفید رنگ در سطح زیرین برگ ظهور می نماید. در اثر گسترش بیماری، لکه ها بزرگتر شده و به صورت پوسته در سطح زیرین و نیز روئی برگ و همانند یک پوشش سفید تمایل به خاکستری مشاهده می گردند. کنترل بیماری با استفاده از ارقام مقاوم، گریز از هوای گرم و مرطوب از طریق کاشت زودهنگام، کاهش آبیاری در اواخر دوره رشد و مبارزه شیمیایی در ابتدای دوران پیدایش آلودگی با سموم گوگردی امکان پذیر می باشد.
برداشت
گلرنگ بهاره مدتی بعد از تکمیل برداشت گندم پائیزه آماده برداشت است. به همین جهت، برداشت گلرنگ در عملیات برداشت گندم ایجاد اختلال نمی نماید و از این نظر کشت این دو محصول در یک مزرعه با مشکل تراکم کاری عملیات برداشت روبرو نیست. تفاوت زمان رسیدگی گلرنگ پائیزه با گندم پائیزه به اقلیم، تاریخ کاشت و رقم گلرنگ بستگی دارد. تاریخ کاشت و رقم گلرنگ پائیزه را می توان بنحوی انتخاب نمود که تلاقی زمانی برداشت دو محصول وجود نداشته باشد. از طرف دیگر به طور معمول خطر ریزش دانه، خوابیدگی بوته و خسارت پرندگان بر گلرنگ در اثر تأخیر در برداشت ناچیز است. بنابراین می توان برداشت گلرنگ را تا زمان حصول فرصت مناسب به تأخیر انداخت.
برای برداشت مکانیزه گلرنگ می توان از کمباین معمول گلرنگ استفاده بعمل آورد. وجود تراکم بوته زیاد برای ظرافت ساقه ها، یکنواختی رسیدگی، کمی درصد طبق های نارس، بالائی شاخص برداشت و سهولت عملیات برداشت و خرمن کوبی بسیار مطلوب است. چنانچه ساقه ها بسیار خشک و شکننده هستند، بهتر است عمل برداشت هنگام صبح و یا طی شب انجام گیرد که رطوبت هوا بیشتر است. محل بریدن ساقه ها بتر است حتی الامکان از سطح زمین بالا باشد، ولی تمامی طبقها را دربرگیرد. تنظیم دقیق کمباین، بخصوص برای برداشت محصول بعنوان بذر و نیز هنگامی که رطوبت دانه ها کم است (حدود 5درصد یا کمتر) ضرورت دارد.
دانلود پاورپوینت آشنایی با درس عملیات کشاورزی
همانگونه که قبلا اشاره شد رطوبت مناسب برای ذخیره کردن دانه ها کمتر از 10 درصد می باشد. رطوبت دانه در هنگام ذخیره طولانی مدت بهتر است کمتر از8درصد باشد. در این شرایط بذر تا چندسال قدرت حیاتی خود را حفظ می کند. شرایط مناسب برای نگاه داری بذر شامل رطوبت حدود 5 درصد (در بذر) و دمای کمتر از 10درجه سانتی گراد می باشد. ذخیره دانه های مرطوب با خطر فساد محصول، کپک زدگی و داغ کردن دانه ها همراه است. برای خشک کردن دانه ها جهت روغن گیری می توان از هوای گرم با دمای کمتر از 58 درجه سانتی گراد استفاده نمود. برای خشک کردن بذر می توان از هوای گرم با دمای حدود 35 درجه سانتی گراد استفاده بعمل آورد.
لازم به یادآوری است که ترکیب وغن و در نتیجه مناسب بودن آن برای کاربردهای مختلف به دمای هوا طی دوران پرشدن دانه بستگی زیادی دارد. هرچه دوران پرشدن دانه به هوای گرمتری برخورد نماید، درصد اسید لینولئیک آن کاهش یافته و درصد اسید اولئیک آن افزایش می یابد و در نتیجه کیفیت روغن برای سرخ کردن مواد غذایی بهبود می یابد. همچنین دراثر فعالیتهای به نژادی ارقامی از گلرنگ را ایجاد کرده اند که درصد اسید اولئیک بالا و درصد اسید لینولئیک پائینی دارند. بطور کلی، بهتر است دانه های تولیدی از مناطق اقلیمی مختلف تاریخ های کاشت بهاره ، پائیزه و تابستانه و یا ارقام با کیفیت متفاوت روغن را بطور مجزا مورد مصرف قرار داد.
گلبرگها دارای دو ماده رنگی کارتامیدین و کارتامین است. کارتامیدین به رنگ زرد بوده و در آب محلول است. کارتامین به رنگ قرمز پرتقالی ، در آب خالص نامحلول ولی در پی اچ قلیائی بخوبی حل می شود. از کارتامین در رنگ آمیزی پارچه، ابریشم و گلهای مصنوعی و نیز در صنایع نوشابه سازی استفاده می گردد. کارتامین را می توان با تیمارهای مناسب به رنگهای قرمز گلی تا قرمز گیلاسی درآورد. امروزه با تولید آنیلین مصنوعی از اهمیت کارتامین برای رنگ آمیزی کاسته شده است. از گلبرگهای گلرنگ در طباخی و شیرینی پزی و گاه برای اختلاط با زعفران(جهت تقلب) استفاده می شود. از این لحاظ ارقام دارای گل قرمز ترجیح داده می شوند. از گلبرگها در طب سنتی نیز استفاده می شود.
در صورتی که مزرعه گلرنگ به هر دلیل برای تولید دانه قابل نگاه داری نباشد، می توان مزرعه را قبل از باز شدن طبقها مورد چرای دام قرار داد. در این مرحله از رشد، گلرنگ بخوبی و علیرغم وجود تیغ ها توسط گوسفند خورده می شود. با اینکه مقدار پروتئین بوته های گلرنگ در مرحله قبل از باز شدن طبق ها از علوفه خشک یونجه کمتر است، اما کل ماده قابل هضم آن از یونجه بیشتر می باشد. بقایای مزرعه گلرنگ برداشت شده را نیز می توان مورد چرای گوسفند قرار داد. مشروط بر آنکه بوته ها خار کمی داشته و مزرعه با تراکم بالا کاشته شده و در نتیجه ساقه ها ظریف باشند.
30 تا 70 درصد پروژه | پاورپوینت | سمینار | طرح های کارآفرینی و توجیهی | پایان-نامه | پی دی اف مقاله ( کتاب ) | نقشه | پلان طراحی | های آماده به صورت رایگان میباشد ( word | pdf | docx | doc | )
تو پروژه یکی از بزرگ ترین مراجع دانلود فایل های نقشه کشی در کشو در سال 1394 تاسیس گردیده در سال 1396 کافه پاورپوینت زیر مجموعه تو پروژه فعالیت خود را در زمینه پاورپوینت شروع کرده و تا به امروز به کمک کاربران و همکاران هزاران پاورپوینت برای دانلود قرار داده شده
با افتخار کافه پاورپوینت ساخته شده با وب اسمبلی